بازنگری
ورود به دهه ی سی زندگی هرکس ، وقت بازنگری
در مورد عشق های بیست سالگی اشه
سوالهایی مثل این :
- فلانی ارزششو داشت؟
- الان کجاست؟چیکار میکنه؟
- یادش بخیر ، عجب کارهایی میکردیم...
- خاک بر سرم کنن که علاف همچین آدمی شده بودم...
و امثال اینها....
اما آدمهایی که وارد این سن میشن ، تازه شروع به پوست
انداختن میکنن ، از نظر حرفه ای ، احساسی و ....
این بلوغ رو دوست دارم....
*****
پالت :
مرا بشنو از دور
دلم میخواهدت
هر روز با آواز
دلم میخواندت......
چه فرقی میکنه؟
نمیدونم چرا همه (اونایی که کوچکترن و حتی اونایی که بزرگترن) وقتی سی سالگی رو رد میکنی ، یه جور دیگه نگاهت میکنن..
مثلا وقتی ازت یه سوال سخت یا مشورت در یک مورد رو میخوان و تو بسادگی - بجای اینکه جواب چرت و پرت بدی - میگی
نمی دونم ، براحتی میگن : ای بابا ! چرا ؟ سی سالته دیگه...
یا مثلا وقتی میخوای با کسی شوخی کنی یا قاطی بچه ها بالا و پایین بپری ، یه عده (دارم میگم یه عده ، نمیگم همه ) چپ
چپ نگاهت میکنن !!! چرا اونوقت ؟ سی سالته دیگه...
یا وقتی داری با پسر خاله ات یا دختر خاله ات یا دوستت یا خواهرت یا برادرت یا ... در مورد دوست*دختر یا دوست*پسر
جدیدت حرف میزنی یا ازش نظر میخوای ، طرف برمیگرده تو چشمات زل میزنه و با قیافه ی حق بجانب میپرسه:
- رابطه اتون جدیه ؟(یعنی قراره ازدواج کنید ؟)
- نه !
اونوقت طرف حس گاندولف واری بهش دست میده و با اینکه خودش تو زندگیش داره دست و پا میزنه، بخودش اجازه میده
تو رو نصیحت کنه - چون تو سی سالگی رو رد کردی - و بهت میگه:
- بهتر نیست به روابط جدی تری فکر کنی؟
اونوقته که تو دلت میخواد نزدیک ترین جسم سخت قابل حمل رو برداری و بکنی تو حلق طرف و در حالیکه طرف رنگش به
بنفش میل پیدا میکند ، بهش بگویی:
- مگر سی سالگی چه فرقی میکنه ؟ سی سالگی ادامه ی همون روند بیست سالگیه ، یعنی اینقدر زود باید حس گند
بزرگ شدن رو بخودت بگیری ، چون سی و دو سه سالت شده؟ فکر نمیکنی آدم سی ساله باید یواش یواش خودشو
پیدا کنه؟ باید وجود و رشد عقل و تکامل احساسش رو مزه مزه کنه؟ چرا میخواید طرف رو یه دفعه هلش بدید تو این معرکه؟
****
این ناله های نامجو هم امروز ما رو ساخت:
مهر تو را دل حزین بافته بر قماش جان
رشته به رشته نخ به نخ، تار به تار پو به پو
در دل خویش طاهره ، گشت و ندید جز تو را
صفحه به صفحه لا به لا پرده به پرده تو به تو